اهواز، کلان‌شهری تاریخی در جنوب غرب ایران و مرکز استان خوزستان است. این کلان شهر ، از سال ۱۳۰۳ تا کنون به‌عنوان مرکز استان خوزستان شناخته می‌شود.
اهواز از نظر پتانسیل‌های کشاورزی، شرایط بی‌نظیری در کشور دارد. همچنین حدود ۸۰ درصد منابع نفت و گاز کشور در خوزستان قرار گرفته و مساحت استان حدود ۶۴ هزار کیلومتر است.
شبکه‌های منظم و گسترده حمل و نقل ریلی، وجود بنادر در استان، همجواری با کشورهای حوزه خلیج فارس به خصوص کشور عراق، جاذبه‌های گردشگری فراوان ، وجود حدود ۱۳ رودخانه آب شیرین در استان حول محور این کلانشهر و همچنین داشتن رودخانه کارون در دل شهر ، پتانسیل بی نظیر تاریخی ،زمین های کشاورزی مرغوب ، تنوع جذاب قومی با آداب و رسوم ناب ، وجود اماکن زیارتی و سیاحتی ازجمله پتانسیل‌های این کلانشهر در زمینه‌های مختلف است .
هریک از این گزاره ها توانایی تبدیل شدن این کلان شهر به عنوان قطب اقتصادی کشور و جلب و جذب سرمایه گذاری ها و ایجاد اشتغال را به وجود می آورد.
اما با تمام این ظرفیت و پتانسیل ها دلایل متعددی از جمله گرد و غبار و ریزگردهای مسموم ،بحران بیکاری ، توسعه نیافتگی جاده ها و مسیرهای ترابری ،ضعف مدیریتی در جذب گردشگر و نبود زیر ساخت ها و تاسیسات لازم،معضل حاشیه نشینی ،مهاجرت از اهواز،بومی نبوده مدیران ، آلودگی هوا و بحران آب و فاضلاب ،بحران کم‌آبی کارون و شرایط غیر بهداشتی آن ، ورود فاضلاب شهری درون رودخانه و… آینده تاریکی را برای اقتصاد و توسعه این کلان شهر به جود آورده است .
ضروری است با توجه به برجسته بودن نقاط قوت و همچنین بررسی معضلات و مشکلات مورد اشاره جهت تغییرات شگرف و پایدار موارد ذیل مورد توجه قرار گیرد .
۱.افزایش مشارکت پذیری مدنی
۲.اصلاح چرخه ی مدیرت نخبگان
۳.مدیریت روانی جامعه و بازگرداندن اعتماد عمومی
در خاتمه امیدوارم با بهره‌گیری از نیروهای توسعه خواه ، دلسوز و متخصص زمینه کاهش یا حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی این کلان شهر و استان مظلوم فراهم گردد.